Teoretycznie, wczesne regulacje konstytucyjne II RP gwarantowały samorządom dochód niezbędny dla kluczowych inwestycji komunalnych. W praktyce na ustawę w tej sprawie czekano do 1923 roku. Ta okazała się niewystarczająca i samorządy zmuszone były szukać dodatkowych źródeł finansowania. Bank Gospodarstwa Krajowego we współpracy z ZMP podpisał w 1925 umowę kredytową z amerykańskim koncernem budowlanym Ulen & Co. Z tego kredytu, nazywanego później pożyczkami ulenowskimi, sfinansowano inwestycje infrastrukturalne w dziesięciu miastach, m.in. Częstochowie, Lublinie, Radomiu, Piotrkowie i Białymstoku. Miasta te nie posiadały dotąd właściwej kanalizacji albo infrastruktury komunikacji miejskiej i krajowej, były jednak ludne i wysoce uprzemysłowione, stąd najpilniej potrzebowały tego typu inwestycji.

Pobierz

Następna Poprzednia